Od Daenerys do Bastarda C.D

Kołowało mi się w głowie. Rozglądałam się ślepo po pomieszczeniu, nie wiedząc kim jestem i co się stało.
- Jak się czujesz? - zapytał nagle któryś z wilków. Po głosie poznałam, że był to basior. Przez chwilę nie wiedziałam co do mnie mówi, ale po chwili wydukałam:
- C...co się stało?
Przełknęłam ślinę, gdy nagle znów poczułam ten ból. Moja łata na prawej łapie znów zaczęła dziwnie "świecić" czerwonym światłem. Na ten widok krzyknęłam panicznie. "On tu jest" - pomyślałam. Ostatnim razem to się stało, gdy on był w pobliżu. Moje siły coraz bardziej słabły. Nagle czerwona poświata pokryła mnie całą, a po chwili pojawił się błysk.
***
Leżałam na jakimś pustkowiu, które zdawało się nie mieć końca. Stąpałam po popękanej ziemi przysypanej piachem. Gdy wiatr zawiał, piasek delikatnie unosił się w powietrze tworząc smugi na błękitnym, czystym niebie.
- Jest tu kto...? - zawołałam.
Nikt nie odpowiedział. Zawołam po raz drugi i nasłuchiwałam - nic. Po kilku próbach zakończonych porażką "dałam se siana". Usiadłam na ziemi i wpatrywałam się w horyzont. Westchnęłam i powoli zamknęłam oczy. Przyjemny wiaterek okalał mnie.
- Daenerys? - powiedział nieznajomy, a jednak taki znany męski głos. Nagle ktoś położył łapę na moim ramieniu. Odwróciłam się.
- Kim jesteś?
*W tym czasie u Bastarda*
- Daenerys! - krzyczał basior.

Gdy rażący błysk ustał wilk podbiegł do Daenerys. 

- D...dane? - wydukał Bastard.

Wilczyca patrzyła się chwilę na niego, gdy nagle rzuciła się mu na szyję. 

- Oh, Bastard! Bardzo się bałam! - powiedziała to tak, jak zwylke takie sztuczne dziewczyny mówią do swoich "ukochanych". - Co się stało? 

- Dante, wróciłaś... - powiedział z udawaną radością, podejrzewając, że coś jest z nią nie tak. 

- Demon odbiera mi siły, znowu!

*U Dante*

- Kim jesteś? - powtórzyłam pytanie i uważnie przyjrzałam się basiorowi. 

- Demonem - odpowiedział to tak zwyczajnie, jakby to było normalne.

- Odejdź ode mnie! - krzyknęłam i się odsunęłam. 

- I tak nic nie zrobisz - wrócił mu dawny styl wymowy. - Wysłałem Axe na ziemię, aby byłą twoim klonem i nie dopuściła do tego abyś ty i Bastrad się kochali, ponieważ tylko miłość może zwy..

- CO?! Ale j...ja go nie kocham - ta, nie umiem kłamać ;*.

- Naprawdę? A myślisz, że nie wiem o tym co się wtedy stało?

- To tylko... Eh! - warknęłam. - Ale w ogóle skąd o tym wiesz?

- Nie znasz mnie? - zaśmiał się pysznie. - Ja wiem o wszystkim. 

Bastard? Tak, nie umiem kłamać ;* (Sory, że tyle czasu mi to zajęło, ale nie miałam czasu i mi się nie chciało xD)