Od Aryi - Jak dołączyłam?

Był ładny, słoneczny ranek. Właśnie żegnałam się z rodzicami i wychodziłam z jaskini, by następnie wyruszyć w świat i troszkę pozwiedzać. Rodzice wychowali mnie w duchu niezależności, samodzielności i chęci poznawania świata. Umiem w zasadzie sama o siebie zadbać, więc postanowiłam odejść  od watahy i... Czemu nie? Wyruszyć w świat.
- Będziemy tęsknić kochanie - płakała załamana mama.
- Ja za wami też - przyznałam.
-Jesteś już taka duża... Kochamy cię z mamą i zawsze będziemy... - przełkną głośno ślinę prawie płaczący tata - no dobrze... Idź już - ucałował mnie w czoło ostatni raz.

***

 

Szłam tak kilka dni w poszukiwaniu najbliższej watahy, a przy okazji zwiedziłam magiczny Las Północy z równie magicznymi żyjątkami, widziałam też "rzekę zakochanych" jak ja to nazywałam.

W pewnym momencie, gdy szłam polesie w poszukiwaniu tej watahy zauważyłam jakiegoś czarnego wilka z... czerwoną grzywką? Natychmiast przyśpieszyłam kroku. Kiedy basior mnie zauważył zrobił się trochę groźniejszy.

- Właśnie znajdujesz się na terenie watahy Wolves Of The Dark Midnight - powiedział jakby chciał mnie zabić.

- Ja właśnie chciałam dołączyć do watahy - przerwałam nieznajomemu.

- Dobra, tylko zaprowadzę cię do bety - powiedział już spokojniej - Musimy sprawdzić czy nie jesteś szpiegiem, czy coś... Idź za mną. - rozkazał

- Okay, ale... Co z alfą? - spytałam.

- Dowiesz się w swoim czasie - odpowiedział dosyć chłodno.

Kiedy znajdowaliśmy się już na miejscu, czyli w jaskini, byłam zaniepokojona, a zarazem podekscytowana. Wilk zatrzymał się obok leżącej wadery i zaczął nawoływać jej imię.

- Alexis - szepną - Alexis - szepną drugi raz. Wadera była jakby zdechła - pora wstawać, mamy nowego członka.

-Co?! - zerwała się wadera - Ty... - zlustrowała mnie wzrokiem - Jak cię zwą?

- Arya.

- Ja jestem Alexis. Masz jakąś jaskinię? zapytała.

- Na razie nie, ale...Są tu jakieś do wyboru? - odpowiedziałam pytaniem na pytanie

- Tak - wyprzedził ją basior - zaprowadzimy cię tam i wybierzesz sobie jaskinię.

Wyszliśmy z jaskini, by znaleźć coś dla mnie. Gdy znajdowaliśmy się przy pierwszej, wydała mi się ładna, ale to coś nie dla mnie. Z drugą i trzecią było to samo. Czwarta jednak przykuła moją uwagę.

Była ładna, duża i przytulna.

- Biorę tą - rzekłam dumnie.

- No to świetnie... Mamy z głowy - uśmiechnęła się Alexis - dobra, później jeszcze do ciebie zajrzę.

 

> > KONIEC < <