Od Chrysalis - Jak dołączyłam?

Nie jadłam już któryś dzień.Nawet ja mam swoje granicę.Niczym dar z niebios do moich nozdrzy doszedł zapach sarny.Była ranna.Gwałtownie zaczęłam biec w tamtym kierunku.Spostrzegłam leżące zwierzę.Na jej brzuchu widniała sporych rozmiarów rana.Pewnie była niedoszłą ofiarą jakiegoś wilka.Wiedząc ,że ona i tak umrze ,postanowiłam zakończyć jej cierpienia.Po skończonym posiłku ruszyłam w dalszą drogę.Coś podpowiadało mi ,że powinnam tu być.Nagle za sobą usłyszałam hałas.Gwałtownie odwróciłam się w tamtym kierunku.Przed sobą spostrzegłam szarą wilczycę.Posłałam jej nieme pytanie.
-Kim jesteś?To tereny mojej watahy.-powiedziała.Zawsze to samo...Gdybym częściej się odzywała pewnie też bym to powiedziała.Jest alfą?Ciekawe...
-Zwę się Chrysalis,jeśli chcesz wiedzieć.Do watahy twej pragnę dołączyć.-odpowiedziałam.Wadera chyba była zdziwiona moim charakterystycznym sposobem mówienia.A propo watahy...Skoro i tak nie wiem kiedy umrę, to warto dołączyć do jakiejś.Później dowiedziałam się ,że wilczyca nazywa się Daenerys,oprowadziła mnie po terenach watahy i pozwoliła wybrać sobie leżę.Teraz byłam w trakcie odgradzania swojego terenu od innych.Goście nie są tu mile widziani.Zrobiłam to za pomocą jakiegoś kolczastego krzaka.Nie obchodziło mnie to ,że jestem podrapana.Moja ,,jaskinia" znajdowała się w lesie.Dokładniej w wielkim dole,pod kłodą.Legowisko zrobiłam sobie z liści paproci.Usiadłam na nim i zaczęłam myśleć.
-Czego?-warknęłam w stronę ducha jakiegoś wilka,który nawiedza mnie od jakiegoś czasu.
-Ty zawsze taka miła...No nic w takim razie żegnaj.-odpowiedział mi ,,Dusk" ja zwykłam na niego mawiać.Po tych słowach po prostu zniknął.Bałam się...Że jeśli dowiedzą się o tym ,że rozmawiam z duchami wyrzucą mnie z watahy.To nie byłby pierwszy raz...Zamknęłam oczy i udałam się w objęcia Morfeusza.